Leermeesters
Al van kids af aan kom ik mensen tegen die ik nooit meer vergeet. Jaren later begreep ik dat ze zo bleven hangen omdat ze me veel leerden. Of inzichten gaven. Zo werkt het vandaag de dag nog. Leermeesters komen te voet, maar gaan, gelukkig, nooit meer.
7/4/2024


Mijn geschiedenisleraar op de middelbare school. Daar had ik ook een leraar maatschappijleer, die erg veel geduld met mij had. Maar mijn grootste jeugdheld was mijn voetbaltrainer. Ook nu nog, de vijftig gepasseerd, val ik graag terug op andere mensen voor kennis, ervaring, inspiratie en gewoon goede ideeën.
Je krijgt wat je verdiend. Is natuurlijk een vreselijk zinloze kreet, zonder context. Maar als leergierige trainer en coach, werkend in een grote vereniging en stad, liggen inspirationele collega's en invloeden wel voor het oprapen. En als jij je ervoor interesseert en openstelt, dan krijg je het ook. Al die kennis, mooie verhalen, twijfels over van alles, ambities en plannen. Allemaal voeding voor groei en verbetering.
Mijn eerste triatloncoach blijft op de achtergrond altijd present. Zoals een coach hoort te zijn. Altijd bereikbaar, altijd een luisterend oor en, waar nodig, adviezen of vragen. Bij Hellas lopen er ook twee rond waar ik graag ga winkelen. 'Wat doe jij met die en die?', 'waarom liet je hem vorige week zoveel lopen?' of 'hoe zet jij HIIT-trainingen in?'. Elk antwoord is een bron van meer vragen en gesprekken. Zalig. Sluitende antwoorden zijn er zelden, als sportcoach. Is mijn ervaring. Teveel nuances en onzekerheden. Maar vooral ook: het menselijk lichaam blijft een van de grootste mysteries. Als dat voor artsen opgaat, dan volg ik gedwee. Weet wat je niet weet.
Mijn laatste paar bronnen voor allerlei moois heb ik op de opleiding voor Triatlon Trainer Nederland 4 ontmoet. Gelijkgestemden, met andere achtergronden, ervaring en visie. Heerlijk om je daar tegenaan te drukken. Ik kan ze je allemaal aanwijzen. Echte 'mentoren', al klinkt dat gelijk heel zwaar en zelfs wat hiërarchisch, en zo ervaar ik dat helemaal niet, zijn zo zeldzaam en bijzonder. Ze zijn vooral tijdloos. Die twee leraren heb ik al 35 jaar niet meer gesproken, een is zelfs al overleden, maar ze blijven een waardevol deel van wie ik nu ben. En een constante herinnering dat je de inspiratie die je dagelijks om je heen hebt moet koesteren en gebruiken!